Be arkadaş
Şu yaşlılık bizleri, bak ne hallere soktu
Dizlerimiz yokuşu,çıkmıyor be arkadaş Hep hiçe sayılmaktan gönül usandı,bıktı Kimseler yüzümüze,bakmıyor be arkadaş. Zamanı geldi artık şakaklara düştü kar Yine de içimizde sevgi kırıntısı var Bir hatunun bakıpta yaşlı dediği kadar Hiç bir şey canımızı,sıkmıyor be arkadaş. Düşe kalka şu ömrü son safhaya getirdik Bol keseden yılları harcayarak bitirdik Hislerin duyuların bir kısmını yitirdik Güller eskisi gibi,kokmuyor be arkadaş. Dünya öyle dönerki yetişilmez hızına El sallayarak geçtik baharına yazına Bundan sonra her şeyin razı geldik azına Hayat bize damlıyor,akmıyor be arkadaş. Varlığımız değersiz satsan para etmiyor Azrail kapımızda uzaklara gitmiyor Gönül başka alemde arzuları bitmiyor Hala hayal kurmaktan,bıkmıyor be arkadaş. Muzaffer Yavuz |