Nedir bu insanlardan çektiğim benim
En gizli tatları tattım yalnızlığımda
Gürültü edenlere kulak asmam pek
Tepelerler kocamış kurtları bilirim
Ah ne olur yüreğim yeniden coşsa
Güpegündüz güzel rüyalar görsem
Hay kör olası eleştirmelerim
Ey ölümsüz sessizlik neredesin



Öyle canımı acıtıyorlar ki...
Bana çabuk ve sessizce gelsen ölüm
Çoğu zaman bir hiç yüzünden üzülürüm
Siz değil misiniz beni zaman, zaman yeren
Hep okumaktan oldu bu böyle zavallı diyen



Kusursuz ressamlardır aynalar
Ağlayıp sızlanmakla değişmez ki kader
Kendinin kölesi olmak asıl kölelik
Yılanlar değil, insanlar nankörlüğün ta kendisi
Nefret ediyorum nutuk atanlardan
Yersiz ve tükenmez olduklarında
Yoksul ağzını açtığında hep günah
Kaderimden kaçmak için yol değiştirdim kaç kez
Kaçtığım yerde rastladım kederime







*
Semra EROĞLU Şiirleri sevdiren kadın