Sözlerime nereden başlıyacağımı bilmiyorum.
Yaşıyorum ama artık hiç gülmüyorum.
Kendim kendime yabancı gibi gurbet ellerde.
Ne sürünüyorum ne de ölüyorum anne.

Çok çektim ben elin dilinden.
Bir dost bir arkadaş bulamadım bu ilimden.
Bazen’de köşelerde can çekişlerimden.
Yitik viraneye döndüm ben anne.

Gecenin en kuytu yerine düştüm.
Bu cihanda dostuma düşmanıma’da küstüm.
Artık kimseyle de barışmam_
ben kendimden geçtim.
Ne haldeyim ben gelde gör anne.

Ağırdır yüküm taşıyamam.
Ben bu derten giderim yaşıyamam.
Çok yaralıyım anam daha’da
ileri koşamam.
Gücüm dermanım’da
kalmadı benim anne.

Bağıra bağıra ağlamak istiyorum.
İçimdekileri bir bir döküp_
kusmak istiyorum.
Künfeyekkün’bülbül gibi örnek istiyorum.
Sessiz çığlıklarım var benim anne.

Dünyaya geldim sarıp_
sarmalayanım olmadı.
Kurudu dallarım mevsiminde _
meyve vermedi.
Herkes muradına erdi_
bizim murat olmadı.
Benim yazım karamıydı anne.
Yazan/samsunlu garip yolcu🥀