Hani sen gelecektin Van’a, işlerin bitince.
Muç Köyü’nden Kemal Amca’ya gidecektik.
Bir kahvehanenin önünde oturup taburelerde
Dinleyecektik doğaçlama Van şiirlerini.
“Dünyada Van, ahrette iman
Yediğim ekmekle soğan.
Önce Muradiye sonra Çaldıran
Düş içine yan ha yan”…
Okuyacaktı Kemal Amca şiirlerini spontan.
Sonra yüz yıldan fazla yaşamanın,
Sırlarını anlatacaktı bize.
Yaşıtlarından kimsenin kalmadığını söyleyecekti,
İçinde biriktirdiği hüzünle.
Yakasında dört mevsim taşıdığı taze çiçeklerin,
Nasıl temin edildiğini de anlatacaktı bize.
Hani sen gelecektin ya, işlerin bitince.

Hani sen gelecektin Van’a işlerin bitince.
Bendimahi Şelalesi’ne gidecektik öncelikle.
Mangal yakacaktık çağlayanın ezgilerini dinleyerek.
Ruhumuzu dinlendirerek öpecektik çiçekleri.
Kâğıttan gemiler yapıp, salacaktık suya.
Sonra yakalayacaktık onları, Şeytan Köprüsü’nde.
Düşmeden şeytanın kurduğu pusuya.
Güneşin doğduğu yerden, batışını seyrederken
Seyre dalacaktık güzelliklerini memleketimin.
Ve bir derviş, eğilip şelaleden içince
Hani sen gelecektin ya işlerin bitince.

Hani sen gelecektin Van’a, işlerin bitince.
İçten bir muhabbetle sarılacaktık Erciş’e.
Bağlar, bostanlar, bahçelerden geçecektik.
Kavak ağaçları, usul usul yükselirken göğe;
Lahana patates tarlalarından,
Ercişli Emrah’a selam gönderecektik.
Ve türkülerini dinleyecektik kendimizden geçince.
Hani sen gelecektin ya, işlerin bitince

Hani sen gelecektin Van’a, işlerin bitince.
Gidip tanışacaktık rüzgârıyla Gönderme’nin.
Henüz adı geçmese de coğrafya kitaplarında;
Gönderme Rüzgârı meşhurdur bizim buralarda.
Esti mi kulakları, keser gibi eser mübarek;
Gönderme esince kat kat giyinmek gerek.
Çocuklara eldiven alacaktık elleri üşüyünce.
Hani sen gelecektin ya, işlerin bitince.

Hani sen gelecektin Van’a, işlerin bitince.
Kaleye gidecektik Urartuların inşa ettiği.
Dört koldan seyredecektik Şehr-i Van’ı.
Gün batarken,göle yansıyan kızıllığı;
Ve portakal renkli bulutları görecektik.
Anlatacaktım sana yoksulluğu,imkânsızlığı.
El sallayacaktık vagonlara, tren iskeleye gelince.
Hani sen gelecektin ya, işlerin bitince.

Hani sen gelecektin Van’a, işlerin bitince.
Bir tur da biz atacaktık şirin Edremit’te.
Sandalla Akdamar’a giderken dalgalı sularda;
Aşkına ölen çobanın,çığlığını duyacaktık.
Ve Kendini serin sulara indirince Tamara;
Bir kandil de,aşıklar ölmesin diye biz yakacaktık.
O gün bu gündür şairlerin kulağına,
Mısralar fısıldar bu öksüz bu küskün ada.
Zira, her Vanlı şairin annesidir Tamara.
Şiirler okuyacaktım sana, akşam kumsala inince.
Hani sen gelecektin ya, işlerin bitince

Hani sen gelecektin Van’a, işlerin bitince.
Dağları gezecek,vadilere inecektik.
Gelinciklerden kızıl halılara dönüşünce tarlalar,
Sarı beyaz kilimler gibi sıralanmış papatyalar,
Itır kokuları,nane kokuları ılgıt ılgıt kokla yar.
Bir daha zor bulunur,böyle eşsiz diyar.
Dallarda hüthüt kuşu, derelerde kurbağalar;
Sanırsın bir tek senin için bu şarkılar.
Akıntıya kafa atan balıkları görmeye gidince
Hani sen gelecektin ya, işlerin bitince.

Hani sen gelecektin Van’a, işlerin bitince.
Seyyah olacaktık,Van’ı karış karış gezince.
Urartu, medeniyet kuracak,Medler yıkacak.
Spartalılar geçince Karduklar saldıracak.
Adam boyu yaylar, hedefini vuracak.
Bir gün barış gelecek kan duracak.
Bir çocuk,bir çiçek, bir kuş sevince;
Hani sen gelecektin ya, işlerin bitince

Hani sen gelecektin Van’a, işlerin bitince.
Yöresel tatlarımız dizilecekti siniye.
Bağdaş kurup oturacaktık sofraya.
Otlu peyniri saracaktık lavaşa.
Keyifle yiyecektik bardak bardak çayla.
Tabi ki kaçak olacak
Öğlene keledoş, akşama tuzlu balık;
Belki biraz delilik; olsun, yine de denerdik.
Rüyada Kani Sipi’den,kana kana içerdik.
Erek Dağı’ndan kar yerdik,sıcaktan eriyince.
Hani sen gelecektin ya, işlerin bitince.

Hani sen gelecektin Van’a,işlerin bitince.
Babamlara el öpmeye gidecektik, edebince.
Bir kedi geçerken önümüzden, kar beyazı;
Bir gözü altın sarısı,bir gözü deniz mavisi,
Sen şaşakalacaktın,” bu ne?” diye soracaktın.
Ben sakin ol diyecektim, o bizim Van Kedisi.
Hayaller kurdum çocukken, sözleri vardı babamın.
Buralı her çocuk gibi,işleri bitsin istedim.
Bekledim.Ne babamın işleri bitti, ne de senin.
Ben de, bir gün,bir köşede ölünce;
Belki gelirsin o gün, işlerin bitince.
A.Yavuz YAVRUTÜRK