Bir divanenin davası
Oldu bittiye getirme, hor görme aşkı,
Kılıfına uydurma, yarıyolda bırakma sevdalıyı. Basamakları çıkmak hakikaten çok zor, Sonuna gelipte düşme yeniden aşağı. Her an, her nerede olursa olsun, Hor görenden aşkı, yarıyolda bırakandan sevdalıyı, Davacıyım Allah ’ım, vallahi davacıyım; Biraraya getirme, iki yakasını onların. Dünya hali biliyorum ama; Sen yine de aşıkları mahsun bırakma. Aşık olmazsa mâşuk can bulamaz, Can ile canan bir gönülde var olamaz. Divane gönül işte; hiç durmuyor, hep arıyor, Kimi mevlâsını buluyor, kimi nadan kalıyor. Ezelde ne ahit verdiysen inan, Bu dünyada gelip o seni buluyor. Cahit Fıkırkoca 25.07.2023, Ankara |