KEMAN GİBİ AĞLARIM
Takatimi aşınca, taşıdığım can yükü
Anadan doğduğuna pişman gibi ağlarım Hükmünü sınayınca ayrılığın tüzüğü Virtüözün elinde keman gibi ağlarım Mutluluk kaynağımı yanımda görmeyince Gözlerimin içinde, izin vermem sevince Kirpiklerden dökmeye başlarım ince ince Sürüsünü yitirmiş çoban gibi ağlarım İcabet olmaz ise, ellerimin sesine Beyaz bayrak açarım, feleğin ladesine Son noktayı koyarım, yaşama hevesine Yangına teslim olan orman gibi ağlarım Elimde değil işte, onsuz geçen bayramda Her şey silinir bende, oturamam odamda Söze dökülemeyen yangın başlar şuramda Tekbirleri söylenen kurban gibi ağlarım Muhannet kapısını ölsem de çalamam ben İstesem de yapamam, rol nedir bilemem ben Yaptığım hiçbir işte, yapmacık olamam ben Delibal’ım ben var ya, sübyan gibi ağlarım DELİBAL – Celil ÇINKIR |