Yeni bir başlangıca, yürürken adım adım.
Mazide kalanları, silip atmak muradım.

Artık arınmam gerek, enkazımın pasından.
Kopmalı yırtık sayfa, defterin ortasından.

Madem bir kıymeti yok, kıymet verdiklerimin.
Ömrü dolmuş demektir, kalbe serdiklerimin.

Bir başıma da olsa, hayat devam ediyor.
Tereddüte zaman yok, yaşlar aldı gidiyor.

Emeklilik belki de son şans mutluluk için.
Kalmamalı aklımda, keşke, neden ve niçin.

Hakkını vere vere, yaşanmalı o yüzden.
İniş çıkış olmadan, yürümeliyim düzden.

İçimdeki çocukla, el ele vereceğiz.
Mutluluğa açılan, kapıdan gireceğiz.

Sonunu düşünmeden, başlanmamış işlerin.
Peşinden koşacağız, yarım kalan düşlerin.

Artık inanıyorum, çok mutlu olacağım.
Hayattan muradımı, mutlaka alacağım.

( Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU )