Goncasının KokusuRüyalarının kara hüzünleri çöktü yağız delikanlının gönlüne Varsın gündüzler ışıklarından utansın göz yaşı teselli değil Sürgünlerde yavaş ,yavaş öldürdü özlemlerini içinde Hüzne ne hacet, göklere avuç açarak ant içerek iç çekişleri Geceye doğru koşan derbeder ömürler kökünden tükenmiş Cennet köşklerinde bekleyen goncasının nuru üzerine düşmüş Yarısı yaşanmamış hayatını koyup, küsüp gitti bu kirli dünyadan En coşkulu dereler çağlıyordu yanık bağrının tam ortasında "Koklayamadığı goncasının mis kokusu sinmişti yaralı kalbine". Semra EROĞLU Şiirleri sevdiren kadın |