Şiir diye okuyorum çoğu var ki safsata.
Dişlilerin zamana dokunduğu kadar yoruluyor kafa,
Durmak istiyorum Bende aynı hiza, aynı saf’a, Şiir diye okuyorum Çoğu var ki safsata. Kimisi binmiş çıplak, Eğersiz, yularsız ata, Kimisi hece sayar,yata, kalka. Öylesi var ki romantik, maskara. Aşkına namert. Çalar davulsuz kırnata. Engelli koşuda sıyırmış çeliği balata. Lügata bir dem ver şair, Sende parçala . Kalemim kırılsın demek istemem asla Nicedir ortayı bulamadım Bin bir kıyasla Şairim desem değilim Boyum uzun Boyum kısa… |
Ancak konu ve kurgu harkulade.Güzel bir
anlatım.Ve hoş bir çalışma.
Ancak şaire bir uyarım olacak.Nesir tarzı
şiirlerde kafiye telaşına kapılan şairin
sırf kafiye bulma kaygısından konuyla alakalı
olmayan bazı kelimeleri ekleyebilir şiire.
Bu kelimeler şiirin ruhuna ve aslında şairin
anlatmak istediğine de pek uygun olmazlar.
Ki bir kaç kelime de olsa bu şiirde bu tarz
örnekler buldum.
Şaire tavsiyem nesirde fazlaca kafiye telaşında
olmamasıdır.Bu şekilde daha mükemmel şiirler
yazacağının garantisini verebilirim.
Saygı ve sevgilerimle...