ellerime
yansıyor
yarın
selin getirdiği taşların ,
vermiş olduğu heybet
bıraktım taşan buharları yıldızların uçlarına
sonbahar oldum , nefret etti benden yapraklar
bir kar tanesine tutuldum
hiç ayrılmadı yaz benim mevsimimden
insanları birer birer kayırdım
hepsi patlak verdi evimin balkonun da
daraldı bir anda dünya ayaklarıma
başladı yıldızım konuşmaya
"Biraz da ilkbahara özensen ya"
parmaklarımın geriye bıraktığı ritim
düştüğü anda kışın soğuğu tenime
orkestra şefi gibi hareketleniyor bedenim
saha da gösterdiğim duruş esas duruş
korkusuzca yaptığım koşular
canlanın , canlanın hepiniz
karanlığımı terkettim aydınlığın liderliğinde
çıktım çeperlerden çepersizlikten
şimdi dönmek istemiyorum geriye
aslında dönmek değil mesele
mesele
dönersem geriye
yaşayabileceğim yarınları
yaşanmış acılara teslim edip
yolu tamamlayamadan pes etmekten
korkuyor olmamdır
mesele