sonsuz yakarış
güzel olanı seninle yaşamak
bakmak incecik parmaklarına ve gözlerinin içine ve elmacık kemiklerine dokunmak hiçbir şeyi unutmamacasına sesisin fısıltısını hapsetmek hafızama belki bir gün haykırırcasına seni çağırmak her şey geride kaldı gitmek istemiyoum demek çaresizliğin son raddesindeyim devrimci yakarışlara inat varlığım bir ışık oldu dönüyor kıyametimdin gittiğimde çok ayazlarda kaldım ölmedim, direndim her nesnenin, tuttuğum bir ucu bende bir ucu sende olsun istedim parmakların dedim işte öyle geçmişimde bana dokunan sensizliğim çölde kum tanecikleri saymaktan beter ormanda yaprak aramaktan bin beter kaybol git gönlümden sensizlik büyük sessizlik hapsoldum kıyametimdeki sessizliğe |