DURUP DURURKEN
Gönül sen elinden neler çektirdin
Gider imkansıza konarsın gönül Ne edem şimdi ben nereye gidem Her şeyi kendine yonarsın gönül Hiç düşünmezmisin benim halımı Çıkmazlara soktun gönül yolumu Bir sevdaya esir ettin solumu Sen de o güzele kanarsın gönül Bir alev sarıyor yürek yanıyor Durduramaz tabip içten kanıyor Görenler divane deli sanıyor Dilden dile beni kınarsın gönül Sevmeye gelmiştik biz bu dünyaya Kapılıp gitmişiz çıkmaz rüyaya Kimseler girmesin sakın araya Sen de beni böyle sınarsın gönül Birgün gelir ben de göçer giderim Çiçeği çiçekten seçer giderim Olmazsa bu candan geçer giderim O zaman ardımdan yanarsın gönül Ekşiyar yüreğin yanıp erirken Yumuşak yerinden herkes vururken Dert açtın başına durup dururken Sen de onu dertsiz sanarsın gönül Rüstem Bingöl |