HAYAL MAHALLESİ
Hayal evim vardı benim pembe panjurlu
Şu hayal mahallesinin en ücra köşesinde Yıldızlardan bahçesi vardı, buluttan duvarları Ay ışığı ile aydınlanır, sevgi ile ısınırdı Hani bir zamanlar konuk olmuştun bana Hani hayaller kurmuştuk yarınlar için Şiirler yazardık birbirimize, şiirler okurduk Sağır sultan duymuştu aşkımızı Meraklı komşular hep seni anlatırlardı birbirlerine Aşk ve sevda konuşulurdu bu mahallede gündüzleri Aşk ve sevda yaşanırdı geceleri en ateşlisinden Hayalden kurulmuştu tüm evleri Hasret ve özlem yanardı şöminelerde Rakılar su gibi akardı geceleri efkâr dağıtmak için Rüzgârla dertleşilir, denizle konuşulurdu umutsuz Hepsi âşık, hepsi şair hepsi sevdalı Hepsi hasret, hepsi kırgın ve hepsi mutsuz Yok be gülüm, onlarda bizim gibi Hepsi aşk sancısı çekmekte en acısından Her sözler hasretle yoğrulmuş Yedikleri sevgidir, içtikleri aşktır, yazdıkları şiirdir İsyanları Tanrıya, feryatları canana, gözyaşları kadere Yine de biri sevdalanmaya görsün bir kere Sabahlar yepyeni bir aşk doğurmasın güneşle Kıskançlıktan kabarır merakları hepsinin Dedikodular başlar dolaşmaya gizliden Kim kimi seviyor, kim kimle çıkıyor, neden? Bu şiir kime yazılmış, bu nefret kime Bu adam niye kızmış kaderine bilmeden İşte böyle hayal mahallesinin insanları, neylersin Hepsi âşıktır, hepsi şairdir, hepsi sevdalı Hayal mahallesi burası, aşk ve sevda beldesi Her akşam bir aşk ölür bu mahallede gizlice Her sabah bir aşk doğar, güneşle sessizce 14.09.2008/Samsun İbrahim COŞAR |
Okudukça bunları düşündüm.
Saygılar değerli abim.