KÜSKÜN YÜREGİM
Gece çöküp ayın şavkı cama vururken
Kugu gibi süzül gel ürkmüş yüregime Yalnızlıgım kapıdan içeri girerken Alev gibi yanan şu sönmüş yeregime kelimeler sözler birer birer susarken umutlarım hayallerim tek tek biterken Azrail canı alma peşinde koşarken Derin bir nefes aldır ölmüş yüregime Karlı puslu daglar mor menekşe açarken Sevda sel misali derelerden akarken Dalında çiçek gibi sararıp solarken Bir damla su ver bari susmuş yüregime Saatler gecikmiş zamanları ararken Gözler uzun uzun karanlıga dalarken Radyoda hüzünlü bir melodi çalarken Sessiz sessiz sokul üşümüş yüregime Agrılar bedenimi ruhumu sararken Benligim sevdan ile çaglayıp coşarken Gözlerim yollara dalıp dalıp bakarken Bir selam ver hayata küsmüş yüregime |