ÖZÜNÜ ARAYAN ADAM
Paha biçilen hiç bir değer yoktur hükmüme
Geçmişim dünden bugüne üstün bir haldedir. Desem ki gelde vazgec, bu yaralı gönlüme, Ben küskünüm, mazimse şimdi yaban eldedir. **** Tartılan tartılar da, bir yük çekmez değerim Nedense hiç kimse açmaz, bu garip kapı mı. Gökte sönük yıldız gibidir bütün emelim Unutanlar! unutturuyor simdi adımı. **** Ben yürürüm gölgem yürür, bürür hatıralar Alnımdaki kaderimin bitmeyen çizgisi. Havada kara bulut var,ruhum da karalar Uçuşuyor beynimde bir mazinin ezgisi. **** Durgun suya benzer,gözlerimdeki bakışlar. Dizlerde can kalmayan bu beden benim değil. Çıldırtır girdabına düşdüğüm haykırışlar Bedene can veren bu ruh, neden benim değil? **** Bir garip köşe de, özünü arayan adam Kuru bir yaprak gibi rüzgarların peşinde. Ne zaman geçmişi hatırlatan bir söz duysam, Ayrılamam! onun o vefalı dizlerinde. **** Bu adam yorgun, ’bitap’ ölümün ensesinde Dik bir duruşu var, tek başına vatan gibi Bilirim bir Türk, ölümün eşiğinde bile... Göğsünü siper eder yıllara, kalkan gibi. **** Paha biçilen hiç bir değer yoktur hükmüme Geçmişim dünden bugüne üstün bir haldedir. Desem ki gelde vazgeç, bu yaralı gönlüme, Ben küskünüm, mazimse şimdi yaban eldedir. ...................... K.Kurultay |