tek hânemi kaybettim.Şiirin hikayesini görmek için tıklayın bir ameliyat geçirecektim.
çocukluğumdan beri tuttuğum günlüğümü ve şiirlerimi yazdığım ajandamı boş bir kutu içerisine doldurup yaktım. kıyabileceğimi düşünmezken ağlayarak yaptığım sonunda aptalca bir pişmanlığa sahip olduğum en büyük hatalarımdan biri gibi gözüksede kimse okumamalıydı. ben ölmeyi beceremedim ama onları öldürdüm. ilk kıvılcımın düştüğü yalanlar sarmış çit gibi. kurtlar atlıyor üstünden bir bir sayarken uyumuşum annemin koynunda sanarken kendimi bir çocuk gibi vurulmuşum. şimdi benimde bir şiir mezarlığım var küllerden kalan olmasada can katanı ben olduğum kadar cellat olmayıda üstlendim. hem doğurmak hem öldürmek buymuş anne şimdi öğrendim... |
Ben de ilk şiirlerimi yırttım, parçalayıp attım. Pişman da değilim. İlk şiirler mutlaka acemice ve şiiriyet yönü kısıtlı olan manzumelerdir.
...
Şairlik cevheri sizde olduktan sonra daha güzellerini yazacağınıza eminim. Hiç gamlanmayın...
Başarılar, saygılarımla...