YÜRÜDÜ GÜN BOYU AYAKLARIMIZ

Yürüdü gün boyu ayaklarımız.
Derdimiz büyüktü yağardı gökten. Pervasız dünya sardı dört yanımızı
Ve diken topladık kan damlasından
Öylece uzandık durmadan ufka
Ne umut bekledik, ne medet dünden
Bir şafak estirir saçlarımda sen Dokunan yeli içime çeksem
Hayale ram olan güneş gibisin.
Beni ısıtacak ışığı bulsam
Aklımdan gül karası gözlerin geçer.

Hapsetsem gün gelir tüm sevdaları
Bana yıkanacak ateş olursun Mahşerimsin kalpte duman karası
O vaha gözlerin gül goncasıdır.
Felek sen yıktın sarayımızı

Kırlangıç misali savurdun bizi.
Süzüldük bir anda yol kıvrımına Bükülmüş giderken çok uzaklara Sürgüne gönderdin tümden aklımı
Denizler taşırken sandalımızı
Titrek dalgalar döverdi bizi

Ufukta korsansı bulutlar gezer.
Korkular Araf‟a yükselir birden.
Celladın darbesi yıkar enseden.
Kan revan dökülür bakışımızdan.
Fermanı kesilen mahkûmlar gibi.
Ayrılık seherde olur sanmıştım.
Görmedik yaşanan son günümüzü.

Serzeniş