Deme be ustaDeme be usta İnsan toprağında olmuş karınca Dil söyler derdini dertli olunca Bir haddini bilmez üste basınca Ezilmekte kader, deme be usta Günü aydınlatan güneştir fener Zifri karanlıkta ay yıldız söner Önde bir kibrit çöpü yakmak hüner Çekilmekte kader, deme be usta Ne kanayan gül ne inleyen bülbül Olmayacaksın kimseye köle kul Yanmaksa mesele yanarız köz kül Eğilmekte kader, deme be usta Sevdayı katmazsan sürülmez dava Yaşamak güzel yaşanmaz bedava Gövdeyi koydun mu el âlem hava Sürünmekte kader, deme be usta Nice gördüm vicdan kara kalbi taş Coşkûnî serkeş derler çekiyor baş Ben yürürüm gelen olursa yoldaş Yenilmekte kader, deme be usta Coşkûnî |