Anadolu halkı evladını orta kesim kuru yavan yerim mantığıyla elinde avucunda ne varsa vererek evladını dershaneye gönderir....1988 den itibaren dershaneler Anadolumuzun illere -ilçelere yayıldı.adeta yoğun açan sarmaşık gülleri gibi.....esnaf- orta memur-siğorta-bağkur emeklisi asğari parasını bile feda ederek bu yola girdi.haklı-dershanelerde haklı sınavda sorualrın tarzı belli...Ama Allaha bin şükürler olsun benim dershanem OSMANİYE kütüphanesiydi...1986 dan beri mekik dokudum -okulda öğrenemeyip-dikkat edemdiğim Güzel Türkçemi-genel kültürümü kazandım...dershane olmadan 5 bölüm kazandım..maddi durumumuz iyi değildi...kalabalık bir aile sorumluluğunu bilmeyen bir baba o baba ki(evladını -kuzen-yiğenlerine değişen paranoyak -zamanında birikim yapmayan alkol-kumar- v.s girdabına kendini arkadaş kurbanı yapan beynamaz günahkar biri)evet bu şiiri gerçekten bir hikayeden alınma...saygılarımla

Anadoluda bir şehir

Anne -baba söylendi

Oğlum -kızım

Asğari ücretle geçiniriz

Ay başını bahçeden dileriz

Ektiğimiz sebzeleri

Yazın taze yeriz

Kışın kuru semizotu çorba içeriz

Alamanya iki yıl yemiş patates

Giden gurbetçi söyler domates

Üniversite kurutluşun dünyada

Onu kazanamayan görsün rüyada

Dershane olmadan asla

Pilaki yiyemedim yasla

Eski gömlek-pejmürde kazak

İdare ederiz yüzümüz ak

Kazan yeter ki kazan

Telef olmasın parasızlık yıkan

Dünya tersine dönse

Güneş adım adım gelse

Vazgeçme bir milyon içinde

Yetmez bankalar

Döner sermaye darphane yakalar

Devam ediyor vatandaş

Hangi dershane garanti

Kazandırır üniversite kaliteli lise

Araştırma uydusu benzeri

Dedektörle arar vatandaş

Milyonluk şehirde

Anne -baba söylenir

Oğlum -kızım ele güne karşı

Hayatını kurtar uzak çarşı

Gözün yükseklerde olmasın

Devlet kapısına tutunasın

Dershaneye gönderir konu komşu

Dershane olmadan asla

Ne olur su verin koca tasla

Dershane paraya doyamadı

Histeri-kallavi sonu bulamadı