MEMLEKET’E MEKTUP

Çektiğim şu hasreti nasıl getirsem dile?
Sözlerim anlatmaya yetmiyor memleketim.
Keşke seni görsem de, bitse bu derin çile,
Çilem seni görmeden bitmiyor memleketim.

Seni arar gözlerim, baktığım her bir yerde,
Canlanıyor hayâlin gözümde perde perde.
Seni görmekten başka çâre var mı bu derde?
Hasretin yüreğimden gitmiyor memleketim.

Avutamam kalbimi, hasretin vermez aman,
Dinmezse bu özlemim, anlarım hâlim yaman.
Gönül hasret çekerken kolay geçmiyor zaman,
Hasretliğin güneşi batmıyor memleketim.

Vakit gece olunca, başlar hasret çökmeye,
Gücüm yetmez bu derdi yüreğimden sökmeye.
Alışkın bu gözlerim hasret yaşı dökmeye,
Gurbet bana merhamet etmiyor memleketim.

Hapsolmuşum gurbete, yok mahkûmdan bir farkım,
Pas tuttu hasretinden, dönmüyor gönül çarkım.
Issız, sessiz bekleyen, virâne evim, barkım,
Zannetme ki gözümde tütmüyor memleketim.

Derdimi anlatmaya yetmez heceler, sözler,
Alışsam da gurbete, yüreğim seni özler.
Ne çok memleket gezdim, neler gördü bu gözler,
Yerini hiç birisi tutmuyor memleketim...

İsmâil Uz

Balkı/Ilgın/Konya