SİYAHİ GECELER ( 971.)
Siyahi gecelerde bir tohum filizlenir
Tüm kainat uyanır uyanmaz senin cismin Reva gördün ya bana sensizlik acısını İçime dert eyledin ayrılık sancısını Hiç mi senin suçun yok neden hep ben haksızım Sen güldükçe kavruldu arşa ulaştı sızım Istırap göğüsleyen sevdamı anlamadın Alev alev yanarken sen bir kez ağlamadın Saat gece yarısı on ikiyi vuruyor Sana verdiğim süre bu gece son buluyor Hayati noktadasın çok iyi düşün taşın Ona göre karar ver dönüşü yok gidişin Fatma Ayten Özgün |
İç çekişlerimizi toplayan melekler gunahsizdir
Güzeldi şair daim olsun