Bir gurbet türküsü söylüyor yüreğim
Yalnız, kimsesiz sokaklar kadar hüzün doluyum
O uzak ayrılıklar kentinin
Simsiyah gecelerinden size sesleniyorum
Ilıtamam artık yüreğimin buz tutmuş odalarını
Seninleyken ; bahar mevsimi yazıyordu
Gönlümün takviminde
Şimdi unutmuşum günleri, ayları

Unutun beni acılarımın çarmıhında
Ya da ayrılıkların meydanında asın umutlarımı
Nasılsa mahkum ettiniz yüreğimdeki güzellikleri
İstiyorsanız hasretimde yok etmeyi
Kürek mahkumu yapın bir zındanda
Işıklarınız sizin olsun, saltanatınızda
O sizin merhametsiz ruhunuzdaysa
Ezin taşlayın gözlerimi
O mutlu ışıltılarına
Yağmurları yüklediniz nasılsa

Yaşam hevesim gözlerimdeki sağnaklarda saklı
Şimdi bir şiir yazıyorum gözlerine
Gözlerimde bin damla yaşsın... hiç durmayan
Bir bilsen nasıl hasretim, yıllara sarıp sarmaladığım
Yokluğuna
Aynalarla küstü bakışlarım
Uykularım rüyalara
Oysa en büyük cezayı bana verdiler bilmelisin !

Siyah bir kalem yazdı alnımıza ayrılığı
Biz hep yalnızdık, hep yalnızız
Gecenin bilmem kaçında dualarım hep sana
Gecelerim mahşer, gecelerim zından
İsyanlar şimdi benim yüreğimde
Duvarlar uğulduyor yokluğunun hiddetinden
Kapalı kapılar ardında çiçeklerim var
Bırak hayallerim bende kalsın
Benim olsun simsiyahlar, nasılsa vuslata boyanacak
Geldiğinde... açtığında papatyalarım


Günay Koçak

2 / 6 / 2023