Bizlerden Bıktın mı Baba *Şiirin hikayesini görmek için tıklayın 2004 yılında vefat eden babamın ardından kaleme almıştım.
Tüm okurlara saygı sevgi ve muhabbetle sunulur. Şimdiden gönül dolusu teşekkürler. İhtiyar olmadan geçtin de gittin Esrarı sırattan, ürktün mü baba Ansızın bihaber, uçtun da gittin Bilelim bizlerden bıktın mı baba Sohbette; mizahı, çeşni ederdin Bin bir düğümleri elsiz çözerdin İlçe de göğsünü, gerer gezerdin Dostlara kırılıp küstün mü baba Bilirsin anacım, önceden göçtü Yerle yeksan oldu evimiz çöktü Can olan dostların birçoğu uçtu İzahın üstüne, sustun mu baba Anamın sonrası mutlu olmadın Yeni refikanda huzur bulmadın İyiyim, dedin de içten gülmedin Eşinin yanına, koştun mu baba Dağ gibi; başımız, bükülür oldu Gözlerden inciler, dökülür oldu Kerpetenle sözler sökülür oldu Varsa engelleri, yıktın mı? baba Geçmişi; hasretle, hayal ederiz Akıp yiten hayata, dalıp gideriz Şu gamlı gözlerden, seni sileriz Islanan mendili, sıktın mı baba Bayramı seyranı, kederli bildik Her şeyi geriden, izleyen olduk Bir olup başına, gör diye geldik Söyle gözlerini örttün mü baba Her daim sohbete, katarız sizi Sizden olan anılar lezzeti tuzu Anamın gülmeyen hareli gözü Sen de ona eşlik ettin mi baba Anam her fırsatta, seni anardı İsminle konuşur, içten yanardı Sevginle bizleri, kalben sınardı Desene bunları, tattın mı baba .. H.C.ÖRS, Ankara - 11/2009 (Arşiv - 08) |