Üzülmesinler ve sevinmesinler
Yanlız onlar mı galip ve mağlup bu savaşta
Kaybedilenler ve kazanılanlar o kadar çok ki
Şehirler dolusu zehir,öfke,kin ve mahçupluk
Her gün ve her dakika sarıyor onları
Onlar ki sevmeyi hiç bilmediler daha
Bir bebek kadar şaşkınlar
Ölümü bile tatmadılar henüz
Ağlamayı öğrenmediler daha
Bir taş
Bir kaya nasıl çözülür güneşte
Görmediler daha
Kendimizi biz kirlettik ve yendik -duymasınlar-
Güllerin rengini ve kokusunu biz çaldık
Ne bıraktık ki onlara
Yalandan ve nefretten başka
Örümcekler kadar olamadık
Koruyamadık kendi nefsimizi bile
Öyleyse seher türküleri söylemeye hakkımız yok
Hakkımız yok yaşamaya

Biz bilmeden yaşadık
Ve yaşlandırdık dünyayı
Kendi bedenimizde
Onlar bilmek istiyorlarsa gerçeği
Bırakın bulsunlar
Yargılanmaktan korkuyorsanız vicdanlarında
Önce gülümsemeyi hatırlayın
Ve yerleştirmeye çalışın yüzünüze
Sonra sevmeyi öğrenin yeniden
Yenilmeden sevmeyi
Belki unuturlar herşeyi
Savaşmaya yeniden başlarlar/ yaşamak savaşına
Üzülmeye ve sevilmeye yeniden....
Kin ve nefreti bilmeden