Uzaktı hız, yalın ayak koşuyordu mesafeler
Bize yetişmek için kat ediliyordu aşk
Belki de katlediliyordu...

Oysa biz olduğumuz yer kadar ortadaydık
Kimsenin göremediğiydik yani aşktık...

Tıpkı yağmur ve rüzgar gibi
Suçlusuyduk birbirimizin belki de sebebi...

Rüzgar yağmura sebeptir
Yada karabulutların dağılmasına...

Oysa çoğu insan gibi rüzgarsız yağan yağmura aşıktın sen
Ama unuttuğun bir şey vardı
Rüzgarsız yağan yağmur toprak olur !

Yağmur aldatandır belki de
Kimi zaman sel olur aşkını durduramaz kimse
Kimi zamansa toprağın olur
Toprakta kayboldukça kokusu kalır...

Yağdıkça ağlar bulutlar rüzgarın haline
Yağdıkça şimşekler çaktırır rüzgar göğün göğsünde
Yağdıkça toprak olası gelir insanın...

Yağdıkça artar rüzgarın kızgınlığı
İnadına savurur damlaları en uzağa
Yağdıkça artar kıskançlığı
Kıskandıkça savurur
Savurdukça yok oluşuna ağlar sevdanın...

Ağladıkça hayat arar
Avuçlara düşen her damlada
Hayat aradıkçaysa
Ölümün soluk yüzünde kaybolur...

Rüzgarsız yağmur
Fırtınasız deniz gibi kirlenmeye mahkumdur
Kendi koyunda koy vermiş deniz gibi
Boğulur bir damla suda...

Çağdaş Durmaz