Durum Komedisi"Ağla onu!" Tarihin en sadık bilgisi. Bu insan çünkü, En güzel oyuncaktan daha güzel diyorum. Yolda yürürken pencerede kendimi görüyorum, Bisikletten düşüyor biri, işte benim çocukluğum o, Annesinden dayak yiyor bir diğeri, O da bana benziyor. Bir kadın perdeleri kapatıyor, korkuyorum, İçeride benimle savaşacak, yazık! belki de. Yolda yürürken, Martılar omuzlarımda ve ellerimde Yağmurun sesi, kağıt uçaklar ve uçuşan gazeteler, Geciktim deyip yanımdan geçiyor bir cüce, Yanımda evcilleştirilmiş bir rüya, Ve okşadığımda hırıldayan hayvanlar. İşte az ötede yine ben uyuyorum, Aklıma getirmeliyim kendimi kendimle, Yoksa yağmur beni alacak diyorum, Yoksa biri kuyuya atacak kendini, Ve ardından insanlar ağlayacak. Bir bulut kentin üstünde, Ressamın yaptığından daha sahte, Şairin anlattığından daha yalan. Ama son şarkıyı ben söylüyorum artık, Bir deli beni kendisiyle karıştırıyor, yazık! İşin kötü yanı bu insan, Sütten kesilmiş bir bebek diyorum. Kundağını yırttığı için nankör, Annesinin göğsünü ittiği için nankör... |
şiirdi..