KIYMETİ HARBİYEN
Sabahın köründe,
Vururken yüzüme ayazın en serti. Omuzlarımda konuşlanmışken, dünyanın derdi. Doğan güneşin, ilk ışıkları bilipte seni, Kaçıp sıcağına geldim. Deva sandığım varlığına, ettim iman. Sığınacak, bir seni bildim liman. Elimin tersiyle ittiğim onca imkan. Mürettebatı aşk ve sevgiden oluşan bu kaptan, Bendim mavi vatanında, dünya güzeli. Çevremi, çevreleyen senin çehrendi, Bu gönül, bilmişti seni efendi Ve şahitken buna bu semtin her ferdi. Aşk denilen oyun, seni övdü beni yerdi. Peki bu oyunda, kim yenildi, kim yendi? |