düşler sığınağında kaldım yine bu gece
gökkubbeden sağnak sağnak yağdı üstüme
geçen zamanın yaşanmışlıkları, anıları
bazen güldüm, bazen gözyaşları döktüm
kırılan dallarıma baktım, körkütürüm
kaç mevsim yeşermeyen can toprağımda
can suyundan bir damla kalmamış
kurumuş baharın sevgi çiçekleri, mavi gülleri...

bahçemde açan mor zambağa baktım
boynu bükük, üşümüş gecenin yalnızlığında
öpüp okşadım, teselli verdim
narin tenine dokundum, ağladım
biliyor musun o güzel endamında hayat
dudaklarından dökülen nağmelerde
sabahı olmayan gecelerin sıcak muhabbeti vardı
şimdi sığıntı gibiyim köhnemiş bir kuytuda...

yel vurdukça kavağın narin yapraklarına
nasıl da nazlı nazlı salınır muradına
yürüdüğün yollarda adımların eceydi
bakar kalırdım ardından ’’ne şanslıyım!’’ diye
ince belini kavrarken sonsuzluğun
mutluluğun keyfini yaşardım gülücüğünde
giderdik sahile, koşardık bir uçtan uca
uzanırdık kumsala, yıldızları, ay’ı ve seni izlerdim
kalbin sönmeyen yıldızı, sıcaklığın güneşimdi...

gecenin ikisi, çayımı yudumlarken dalıp gittim
düşler sığınağının loşluğunda
yaşanmışlıkları yaşar gibi davrandım
gülümsemelerim kendi kendine gelin güvey oldu
olsun, seni hayal etmek de
fotoğraflarda kalmış aşkına sarılmak da
yine bana düştü sevdamın solmazı
hangi yollarda sana ulaşmak için kıvransam
sokak çıkmazı!..

Zafer Direniş
...