Başaramadım.
Senden sonra “tövbe” etmişim aşka
Bir daha yeniden başlayamadım Sen de benim gibi olsaydın “keşke” Yerine bir başka düşleyemedim Bazen öfkelendim bazen bağırdım Bir seni duyardım ele sağırdım Sen benden gidince bittim dağıldım Bir daha kendimi toplayamadım Sanma ki girmişim bağa bahçeye El uzatmamışım güle çiçeğe Yemin olsun sana inan gerçeğe Sen diye bir gülü koklayamadım Kadir kıymetimi bilmediğini Nasıl sevdiğimi görmediğini Benim gibi senin sevmediğini Gerçeği kendimden saklayamadım Gerçeği görünce yere çöktüm de Maziye dalınca geri baktım da Gözyaşımı gizli gizli döktüm de Sana tamam bana ağlayamadım Seni benim sandım benim sevdiğim Olmadı ki benim sensiz güldüğüm Yaşıyorum sanma kurban olduğum Ruhsuz bir bedenim yaşayamadım Yarı canla yaşam acı da olsa Katlanırım sevdam dileğin buysa Ben sana sen bana benzerdin oysa Ben beni aynada tanıyamadım Duymadı kulağın ince bir sestim Ağlama diyerek ben sana sustum Yağmur oldum yağdım yel oldum estim Zülfünün telini okşayamadım Her kula nasip mi böyle sevilmek Kolay mı gönlüne gireni silmek Ayrılıktan ağır değilmiş ölmek Taş tutmuş gönlünde yeşeremedim Ben seni yaşarım hayalde düşte Bir hayır ararım olan bu işte Haklısın belki de benden gidişte Sen başardın bense başaramadım Asra bedel sensiz günüm aylarım Boşa harcandı da gençlik yıllarım Denemedim desem yalan söylerim Unutmak istedim başaramadım. |