Zamana yergidünleri kaldırdım ölüm uykusundan -geri gelmeye cesaret topluyorduk zaman yengisinde- dediler teslimiyet kabullü tutsaklık örtüsüne sarılmış gelecek acısını hisset// yüreğine travma birikmiş tümcelerin ardına diziliydi görünmeyen özneler// yer bulamadı arafta soyutluğun vicdanı denen sessizlik deneyimli kaosu sıkıştırdı zamansız aralığa yok olmanın eşiğinde söylendi bıçak sırtı varsayımlar bir adım sonrası kadar uçsuz ucunda açık derin yaralar tahammül taşlarıyla kehkeşan çizildi göğün alnına bulunmadan geçildi cümle doğa’nın sanatından ödünç alınan zaman ve hiçliğe s’aklandı saniyelerle b’içim-siz insanlar ve eprimiş kavramlar külliyatını âti’ye taşıyordu güzbaharlar... .. |
Geçmişin alnından öptüğüm, Uzunca yıllar.
Getirisi olmayan günlerdi, günleri kovalayan. 😉
Demiş deli kadının biri. 😀
Kutluyorum selamlar saygılar.