Üzülme suç senin değildi
Öfkeli rüzgârlar gibiydi suskunluğum
savruldu sözcüklerim her bir yana akşamdan kalma hecelerin sersemliğiyle uyurdum her gece uyandığımda ezberimde kalanların bitmek bilmeyen sarhoşluğdu dilime gönlüme ürperti serperdi belki bir öksüz yüreğin son dileği Belki sona yaklaşmanin telaşıydı kimbilir. Üzülme senin suçun değildi ben hep buharı üstünde karlı kıştım, bahara hasretini gizlemiş özlemlerinde boğulan aşınmış hayatın yorgun yolcusuna kim yoldaş olur ki?. Aliye Uyanık |
Kim yorgun değil ki yoldaşım?
Çok çok beğendim, kutluyorum Canânım selamlar sevgiler.