Kısa Bir Seyirlik
Hava cillop bir yağmur
Otobüse binmişim Ayaktayım el-mecbur Nefesimi kaybediyorum kalabalıktan. İçeride bir nem kokusu var Islanmış saçlar, montlar ve şemsiyeler… Camdan dışarıyı seyrediyorum, Güzergahı adım gibi biliyorum. Her sabah,her akşam aynı yollar. Düşüncelere dalıyorum izlerken dışarıyı “Hayat nefes alabildiğin kadar.” Diyorum işte içimden, Yaşam o kadar da adil bir şey değil. İnsanları izliyorum zaman zaman Kimi yanında getirmiş uykusunu; Rüyasını otobüsün camlarına buğuluyor. Kimi ayakta kalmaya çalışıyor, Manevraların coşkusuna inat. Birbirine karışan nefeslerimiz Yaşıyoruz işte, Bu ise yaşamak. |