Bir gün biteceğine inanmazdım.
İnanmak o ki başlayan her şeyin biteceği gibi. Bitmez demeyin büyük lokman yiyin ama büyük söz söylemeyin.. İçimdeki bir çocuk artık o çocuk ki eşkiyadan beter.
Eşkiya o ki koca dağlara hükmetti de.. Bir gönüle gitti;yenildi. İnancim o ki bu dünyanın direği birde merhameti yüreği yok imiş..
Eski libas gibi sökülüp giden ömrüm bir daha dikiş tutmaz imiş.. Ve içimdeki o çocuğun ömrü ömrüne ömür olsun.. O ömür ki artık nefessiz..

Nefesimiz olmadan buğulu camlardaki yazılar bir hiç değil mi?

Huhhhhh !!! diyorum ve yazıyorum serçe parmağımla...
Seviyorum seni...