Güzelim memlekete, yarasalar dadandı
Kanımızı emerek, doydular anlamadık
Bukalemun misali, renkten renge boyandı
Sırtlanlar kuzu postu, giydiler anlamadık

Kalplerinde merhamet, ruhlarında barış yok
İskeletler kemiksiz, omurgalı duruş yok
Kepçeyle topladılar, ver deyince kuruş yok
Alenen cebimizi, soydular anlamadık

Geçmişi yok saydılar, gelenekten koptular
Ülkede yangın varken, yangından mal kaptılar
’’Vatan millet Sakarya’’ diyerek rol yaptılar
Her şekile kalıba, uydular anlamadık...

Nasibini almamış, insanlıktan ahlaktan
Gözümüz şaşı oldu, çizdikleri zikzaktan
Dilimizde tüy bitti, gerçeği haykırmaktan
İşlerine geleni, duydular anlamadık

Kırdılar yüreklerin hevesini şevkini
Bozdular gönüllerin ritmini ahengini
Karaya boyadılar, vicdanların rengini
Günbegün gözümüzü, oydular anlamadık

Hamaset yüklediler, slogan attırdılar
Zehirli söylemleri bal diye tattırdılar
Sıpayı makyajlayıp, at diye yutturdular
Bizi aptal yerine, koydular anlamadık

ŞENTÜRK DURSUN