İnsan/lar bir çelişkiler deryası
Sever sevilmez
Sevilir sevmez,
Kaşın
Üzerinde göz arar
Öküzün altında buzağı,
O
Hep
İki kelimeye aslında riyakar
Ona mahkumiyetinden ise de bihaber,

Dert görmesin dili
Zehire taş çıkartır
Sokar sokar sokar
Zamanı mekanı
Hiç önemli değil,
Ah benim sefil
Beynim
Düşüncede arızalı
Fikirde kibir,

Kalbi var
Yüreği yok
Yolu var
İstikameti geri vites
Güneş doğar
Karanlık bitmez
Yağmur yağar
Açmak şurda dursun
Şemsiyesinin ağı gitmiş vahı kalmış
Ve nihayetinde
Bakarken kör
Duyarken
Sağır,

Aslında bir umut idi
O,
İnsanoğlu da
Dedikleri,
Neticesi
Vahime binlerce sebeb
Yetecek kadar da bahane,
Amma velakin
Gel de gör
Değişen
Bir şey yok
Hiç bir şey,
Değişeceği de
Yok gibi
Yok gibi,
Kalacak gibi her şey yine de hep aynı
Eski hamam eski tas
Sanki hayata ebedi
Bir baypas...

Berlin, 27.04.2023

Talat Özgen