AHH BE GÖNÜL!
Akşam güneşi...
Ufukta batarken... Eser ılık ılık... Bir sam yeli gibi... Gönüle!... İşte, o zaman gönül, efkarlanir. İsyan edercesine... Bağırır!... Haykırır!... ’’Ahh be gönül!’’ ’’Neredesin be sevdiceğim?’’ Her efkarlanınca... Elimdeki şişe ile demlenir, gönül!... Yavaş yavaş Kaybolur. Enginler de... Akşam güneşi ile.. Dalıp gider... O donuk bakışlar... Ufukta gönül duygulanır... Gözler, buğulanır.... Damla damla düşer... Sel olur akar özlem yaşı... Yorulur beden... Ağır ağır kapanır... Yorgun göz kapakları... Yarin görüntüsü kalpte... Özlemdir vuslatta... Akşam güneşi ile... Dinçer Dayı |