Dolansan şehir şehir
Dolansan sehir şehir
Yine de Kaçamazsın Kalp ile vicdanın sesinde Hatırlatır açar defterleri Vakitli vakitsiz zamansız Dalar gözlerim derin boşluğa Savurur beni tutunacak olmayan Oluşan hortumun da Dümeni kitlenmiş gemi misali Yetkisiz kalmış benliğim Alır götürür beni Rüzgarın kendi estiği yöne Bilmediğim adresin sokaklara |