YALAN DÜNYA

Bir ufacık çocuktum daha dün ya.
Ne kadar boşmuşsun be yalan dünya.
Şu ağaran saç ve sakal benim mi?
Ne kadar boşmuşsun be yalan dünya.


Mutlu,mesut yaşayacaktık güya,
Suya düşen emeller oldu hülya,
Hakikat şamarıyla bitti rüya,
Ne kadar boşmuşsun be yalan dünya.


Aradım bulamadım dostta vefa,
Selam bile vermedi bana sefa,
Bitmedi,bitmiyor çektiğim cefa,
Ne kadar boşmuşsun be yalan dünya.


Umut ektim gönlüme,sabır biçtim.
Şeker,şerbet değil hep kahır içtim.
Bıktım artık,ben de senden vazgeçtim.
Ne kadar boşmuşsun be yalan dünya.


İşim olmaz yalan ile dolanla,
Baharda açıp sonra da solanla,
Dostluğum hep haktan yana olanla,
Ne kadar boşmuşsun be yalan dünya.


Aslanı kediye boğduran dünya,
Cüceden, yüceler doğduran dünya,
Yolu, Azrail’e sorduran dünya.
Ne kadar boşmuşsun be yalan dünya.


Minnet etmem sana kendim kazarım.
Elveda derim,bitince mezarım,
Yeter ki bitsin gayrı ahuzarım,
Ne kadar boşmuşsun be yalan dünya.

Kemal Karapıçak-İZMİR