KÖYÜM / KÖYLÜM VE YÜREĞİM

Kuytularında nergizler boy atardı.
Ak yeşil çiğdemler yerlere yatardı.
Küskülerse, bir bir toprağa batardı.
Çiçekler destelerken mutlu olurduk,
Türküler bestelerken kutlu olurduk…

Çalıdan taşa hasancıklar hoplardı.
Taş diplerinden tavşancıklar zıplardı,
Otlar içinde kaplumbağa tıplardı.
Kendimizi özgür doğaya salardık.
Kenger köklerinin sütünü yalardık.

Çevreleyen dağ başları bembeyaz kardı.
Mevsimi sorarsan daha ilk bahardı.
Düzlüklerinde renk renk laleler vardı.
Kır yollarında esenlikle yürürdük.
Karsambaç yapmaya karları kürürdük.

Dağdan komşu köy çocukları inerdi.
Kar soğukları tenlerine sinerdi.
Her biri çarçabuk sınıfa tünerdi.
Onları görünce kapıya yerirdik.
Sıcak sobanın başından yer verirdik.

Birleştirilmiş, beş sınıf bir yerdeydi.
Tağaları örten keten bez perdeydi.
Hem sevgi, hem saygı, hem can serdeydi.
Tek gözlü bir köy odasında okurduk.
Bilgileri dimağımıza dokurduk.

Dereleri köpürür, coşar çağlardı.
Aralardaki anlatılmaz bağlardı.
Nafi Çağlar’sa, herkes için ağlardı.
Birbirimizin gözyaşını silerdik.
Kara günlerin geçmesini dilerdik.

NAFİZ TANÇAĞLAR
20 Nisan 2023 Perş. 12.23
Y.Ova /K.Çekmece_İstanbul