Hatırla
Ufalanmış hayallerin
Umut kırıntısıydık Düşlerde yaşayan insanların ülkesinde... Yanılsamaların kırılgan zeminli aynasından Seyrettik hep asla bize ait olmayan hayatı Ama hiç kırılmadık.... Bizden çalınan bizdik Unutturulmuş hor görülmüş İtilip kakılmışlığımızla tezattık Kırdığımız da kızdığımız da kendimizdik Asla onursuz bir yastığa baş koymadık... Zalimin dev aynasında cüce İnsanlığın aryasında ise kocaman bir devdik Yenildik sandık her gün azalan yanlarımızla Çoğaltabildiğimiz sevda kadar sayısızdık... Gariban tencerelerinde aştık biz Ocağımızda tüten keyifli bir duman Sevgiliydik evimizde salınan Çocuk kokan buram buram Ne çabuk unuttuk ? İnsandık biz insan... Çağdaş Durmaz |