Bir çığlık gibi yükselen feryatlarımı,
Kalabalıkların arasında kaybolan çaresizliğimi,
Sonsuz bir karanlığın içinde kaybolan umutlarımı,
Duyan var mı?

Aşkın güneşi battı,
Meşkın çiçekleri soldu,
Mutluluğun şarkısı suskun,
Yıkık hayallerim yaralı,
Acılarım çığlık çığlığa,
Kederim yürek sızısı,
Hüznüm karabasan gibi üzerimde.

Sesimi duyan var mı?
Sonsuz bir sessizlik içinde kaybolan haykırışlarımı,
Yaşadığım bu dünyanın yıkık hali karşısında,
Sonsuz bir umutsuzlukla kaybolan güvenimi,
Duyan var mı?

Belki de yoktur,
Belki de kaybolup gitmiştir tüm umutlarımız,
Ama yine de umut ediyorum,
Belki bir yerlerde, birinin duyacağı çığlıklarımız var,
Belki de yeniden yeşerecek aşkın, meşkin ve mutluluğun bahçesi.

Sesimi duyan var mı?
Yalnızlığıma ortak olacak,
Hüznümü paylaşacak,
Yıkık hayallerimi onaracak,
Acılarıma merhem olacak,
Ve yeniden umut verecek,
Duyan var mı?