MAZİ
Bir bahar gülümsemesi gibidir
Ruhumuzda saklı olan ağıtlar Beton duvarlar sardı gönlümüzü Kurudu akıl bahçemizin gülü Hâyasız cam kesik attı zamana Boyadı insanlığı renksiz kana Sözler tükendi kelimler yüksüz Akifler göçtü vefa kaldı öksüz Bütün kuşlar uçup gitti gönülden Sesten yoksun kalbimizin ormanı Vicdan köşkümü sarıverdi ağlar Artık şu ruhumu ağıtlar bağlar Nağmeler çınlarken kalp hafızamda Düşlerim süzülür dudaklarımdan Eski günün ritmi kalbimde çarpar Bestelenir maziden gelen bir ses Kararan gönüller şafak beklerken Geceye teslim oluverdi güneş Zaman nakışları örter insanı Sökülür bir gün fanilik kazağı |