GÜLEMİYORUM...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Yaşadığım şehir 6 Şubat depreminde yerle bir olup yıkıldıktan sonra etrafımdaki herkes gibi ben de gülmeyi unuttum.
Bu durum mısralara böyle yansıdı.
GÜLEMİYORUM...
Neden gülmez oldun diyorlar bana, Hasret kaldı canım, dost’a canâna Bu kadar ölüme, bu kadar can’a Kıymıyor, kıymıyor, kıyamıyorum, Koyup gidenlere doyamıyorum. Bilmem felekte mi, bende mi suçu, Sarpa sarmış hayat, de Arap saçı, Mânâ âleminden, gönlümün içi, Dolmuyor, dolmuyor, dolamıyorum, Dostsuz bir duyguya dalamıyorum Dostlara çıkıyor yolların ucu Yetmiyor ASİ’nin her şeye gücü İçimde dururken bu kadar acı Olmuyor, olmuyor, gülemiyorum, Onlarsız kendime gelemiyorum. Arif Sami iğde. |