Hatırlar mısın bilmem?
Ekmek kazanma tasasına düştüğümüz zamanlardı,
Saat gecenin on ikisi, biri olurdu,
Pedalını elle çevirdiğimiz makinada baskı yapardım,
O uykusuz kalır, beni beklerdi.
Uykuya doymadan kalkardık sabah erken,
Mesaide olurduk saat sekiz derken.
Ekmek kavgamız sürerken.

Şehir, köy fark etmezdi,
O, bebeklere koşardı,
Mahalleleri gezer, tespit yapardı.
Yazardı tek tek, usanmazdı.
Kartlara işlerdi doğmuş,
Ya da doğacak olan bebekleri.
Gidemediği eve tekrar giderdi,
Layıkıyla yapmak için görevi.
Yorulurdu, uzun yolları adımlamaktan.
Daha çocuklar yokken,
Ekmek kavgamız sürerken.

Sorumluluk alırdık,
İşten yılmadan, usanmadan,
Aldığımız maaşı helal etmek uğruna,
Çalışırdık ne iş varsa, bıkmadan.
Gençlik azmi ile bitmez enerjimiz vardı,
Biz rahattık vicdanen,
Bize o kardı.
Acı, tatlı anıları tattık yıllarca,
Bir küçücük odada muhabbet ederdik bolca.
Kahkahalar saçılırdı etrafa usulca.
Sığardık o odaya beş kişi birden,
Samimi dostluklar olurdu yıllar önceden.
Kalp kırmazdık asla,
Ekmek kavgamız sürerken…
7.4.2023 Emir Şıktaş