BEN BEN ÖLÜYORUM BELKİDE ESKİ BİR ÇARŞAF GİBİ ÇIRPINIYORUMdedim yA eylüldü, kah bir güvercinin gagasında, kah bir karganın ayağında, dökülüyorum ,nisan gibi, insan gibi, belkide çırpılıyorum, tıpkı gök gibi, tıpkı eskimiş bir çarşaf gibi, içimi içimden söküp dağıtır gibi, ne dam kaldı, ne ova, ne bucak, ne kapı, zaman da yağıyordu, mevsimi yok, ömrü yok, tarihsiz, tarifsiz, ben ben ölüyorum, belkide zaman örtüsü, belkide ovasız, dağsız oluşum, ölüşümdü… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |
Yüreğine emeğine sağlık
______________________________Selamlar