ÇOCUKLUGUM ÖLDÜ BABAM
Senden sonra yüzüm bir vakit gülmedi
Güvendigim daglara kar yagdı babam Selam verip hatır soranım olmadı Dost bildiklerim sırttını döndü babam Dizimde takatim kalmadı yoruldum Sel gibi coşarken gönülden vuruldum Bir zaman deli aktım şimdi duruldum Yüregime elem keder çöktü babam Dogarken aglamışım karaymış bahtım Yıkıldı üstüme yıkılmayan tahtım Ben hayallerimi yanında bıraktım Sevdiklerim gözden yaşı döktü babam Uzattım ellimi tutan yok boş kaldı Hayaller umutlar yarınlara kaldı Gelde gör kara oglun müşkülde kaldı Ne kaderim ne talihim güldü babam Yadıma düştün bu gün yandım dillendim Kendi kendime agıt yakıp söylendim Yalan dünyada üç gün bende eylendim Hayata karşı ışıgım söndü babam Geldim mezarına dökeyim içimi Vurdu zalim hançeri deldi sırtımı Açıp diyemedim kimseye derdimi Felek önüme bentini ördü babam Bilemedim yazım akmıdır karamı İnsan lokma lokma yer olmuş haramı Yarenim açımadan deşmiş yaramı Canım bildiklerim beni üzdü babam Yeşermez ki artık kurudu fidanım Kökünden kırıldı tuttundugum dalım Ne yazım vardır gayrı nede baharım İçimdeki çocuklugum öldü babam _= DURSUN DURUKAN =_ |