Hatay-Maraş depremini yerinde görerek o acı ve unutulmaz
yıkımın ve depremzedelerin acılarını yüreğimde hissetim
anlardaki duygularımın ifadesidir.

SESİMİ DUYAN MAR MI...?

Gece derin uykuda, sanki kıyamet koptu,
Maraş’ın adı kaldı ,Hatay yerinde yoktu.
Diyarbakır ve Mardin, Malatya, Adıyaman
Antep, Adana, Urfa ,yıkıldı aman aman.

Binalar enkaz oldu, yıkılmayan kalmadı,
Devlet sınıfta kaldı, neden tedbir almadı?
Deprem hazır ol dedi, sesini duymadılar,
Hocalar ikaz etti, nedense uymadılar.

Sesimi duyan var mı ? dediler, duymadılar.
Enkazın altındaydım, arayıp bulmadılar,
AFAD, KIZILAY nerde ? duymadı bu sesleri,
Enkazların altıda kesilen nefesleri.

Annelerin feryadı yürekleri dağladı,
Doğanın gazabına bütün dünya ağladı.
Çürük yapılan bina kesin sağlam kalamaz,
Sakın KADER demeyin,asla kader olamaz.

Deprem öldürmez bilin,yanlış yapı öldürür
Dostları hep ağlatır,düşmanları güldürür.
Bu felaket milleti çok derinden yaralar,
Ne kadar sararsan sar,kapanmaz bu yaralar.

Yanan ocaklar söndü, ekmeğim yok aşım yok,
Yıkıldı bütün yuvam, yapacak bir taşım yok.
Tuvalet yok,çadır yok,polis nerde, asker yok.
Yardımları çaldılar,kimimiz aç,kimi tok.

Kızılay şirket olmuş,çadırları sattılar
Evsiz barksız kalanlar,sokaklarda yatılar.
Depremzade çocuklar,öksüz ve yetim kaldı,
Kimini devlet aldı,kimini hırsız çaldı.

Hatay,Maraş ağlama,karaları bağlama,
Ülkem matem tutarken yüreğimi dalama.
Binalar enkaz değil. mezar oldu bizlere,
Bütün millet el ele,örnek olsun sizlere.

İçimdeki bu acı,yüreğimi yakıyor,
Bana bile sormadan göz yaşlarım akıyor.
Bu yara sarılmadan, bitmeyecek yasımız,
Ne zaman hatırlasak, akacak göz yaşımız.

]Abdullah Soylağ
6.Şubat.2023