Dostoyevski bir toplantıda yüksek sesle okuduğu bir şiir nedeniyle Çar tarafından Sibirya’da hapse mahkum edilir.
Hapis cezasını bitirdikten sonra anılarını kaleme aldığı “Ölüler Evinden Anılar” adlı kitabı yazar.
Kitapta, hapishanedeki hayatından önce insanları tanıdığını sandığını ama yanıldığını burada anladığını belirtir.
Yazar, “kara halk” olarak tanımladığı bu kitleyle karşılaştıktan sonra insanları çözümlemeye ve kendi iç dünyasının derinliklerine inmeye başlar.
Dostoyevski hapishanedeki bir köpeğin yanından geçen her mahkum tarafından tekmelendiğini gözlemler.
Köpek mahkumlardan kaçmadığı gibi yanına bir mahkum yaklaştığında eğilerek tekmelenme pozisyonu almaktadır.
Dostoyevski bir gün köpeğin yanına yaklaşıp başını okşar. Köpek şaşkın şaşkın ona bakarak hızla yanından uzaklaşır ve acı acı havlamaya başlar.
O günden sonra köpek Dostoyevski’yi her gördüğünde ondan kaçar.
Ruhu köleleştirilmiş bu köpek bir sevgi aç’ıdır.
Bu durum insanlar için de geçerlidir.
Hayatları boyunca haksızlığa ve kötü davranışlara uğramış sevgi aç’ları iyi bir davranışla karşılaştıklarında nasıl davranacaklarını bilemezler.
Bazen kötü davrandığınız insanlar size tapar, bazense iyi davrandıklarınız sizden nefret eder.
Böyle insanların gözünde onları aşağılamanız onlar için bir beklentidir. Sizi gözlerinde yüceltirler.
Eşit ve iyi davrandığınızda ise onların gözündeki değeriniz hemen düşer.

GÖZLER KÖR KULAKLAR SAĞIR

Pısırık demeyin pusmuyor artık
Şükür ile ötlek değerin buldu
Toplumun içinde susmuyor artık
Hakir artık çatlak boğarın buldu

Sanırsın arap tay yüz yirmi beygir
Yaşı başı geçmiş koçamış aygır
Yediği arpayı süzmüyor kevgir
Teker artık patlak eğerin buldu

Yılan gibi sokar gün boyu zamlar
Çatıyı deldirdi nemlenen camlar
Gögsüne oturdu verdiği gamlar
Fakir artık gıtlık yağarın buldu

Sahtekâr namussuz yüzünü boyar
Namuslu görünüp özünü soyar
Güçlü odur zaten gözünü oyar
Bekir artık çitlek sağarın buldu

İstersen kıçın yırt istersen bağır
İnsanca yaşamak geliyor ağır
Cep delik gözler kör kulaklar sağır
Fikir artık bitlik sağırın buldu

Tipine bakınca adam sanırsın
İnsan-ı Kamil-i kolay tanırsın
Eşek yükü çeker varsın anırsın
Tükür artık ıtlak öğerin buldu

Yalanı çalanı sakın işitme
Ozan Resuli hiç çaba sarf etme
Fendi’ni seviyor bir sürü yetme
Zakir artık zıtlık söğerin buldu
........26.03.2023
Resul Civcik"Ozan Resuli" Ayrancı/Karaman
Fotoğraf;Anonim
Şiirimi okuyup hisseden gönül dostlarıma selâm olsun.