Ana üreyidi yanan tutuşan
Bala’ynan tikeyi bölendi Ana!
Bir üreyi on üreye paylıyıp,
Özüde, üreyhsiz galandı Ana!

Evvel o sorardı necesiz bala,
Teeccüb ederdi bizdeki hala,
Soruşup bölerdi derdi evvela,
Tek sensen, özgesi yalandı Ana!

Axşam gül üzünü gelip görende,
Necesen ay Ana diye soranda?
Gözel gündü, sennen söhbet guranda,
Hatiren, yaşlara dolandı Ana!

Altı aydı derin yuxu aparıp,
Daha soruşmursan cannar goparıp
Arada bir olsa gel yada salıp,
Yuxuda soruşup bilendi Ana!

Çiynimde toprağa verdiğim günnen,
Hele umud varam gene de sennen,
Men doymağ bilmedim senin ömrünnen,
Gözyaşın derdimi alandı Ana!

Dünyada ganundu, pozulmur meret,
Vedesi dolannar gediller elbet,
Gettiyin günnendi üreyhde gurbet,
Ata üreyinde solandı Ana!.

Bir mecal vermedi felek, dağıttı,
Göyce’si telesdi getmeyi tuttu,
Emircan bu dünya gara buluttu,
Dol-boşal eyliyer, yalandı Ana!.
8.6.2022 Emir Şıktaş