Nevruz da...
Kurtulur buzlardan, başı karlı dağlar...
Göç göç olur uçar..
İrili ufaklı kuşlar...
Her tarafta, börtü böcekler...
Renga renk açar güller, çiçekler...

Nevruz da...
Güneş her zamankinden daha bir başka parlar...
Yeniden dirilir tabiat...
Her bir canlı huzur arar...
Ağaçlar tomurcuklar açar...
İnsanları ise, ayrı bir, Nevruzun heyecanı sarar.

Nevruz da...
Dallarda mutluluktan bülbüller öter...
İnsanlar da ne dert kalır, ne keder...
Güneşin doğuşu...
Rüzgârın coşkulu esişi tabiatı uyandırmaya yeter....

Neruz da...
Toprak canlanır, yer yer.
Çifci mutlu mutlu tohum eker.
Çayırda, merada çeşit çeşit bitkiler biter.

Nevruz da...
Şırıl şırıl akar...
Sular, dereler...
Süslenir çiçeklerle ağaçlar...
O güzelim bahçeler...
Tabiat pırıl pırıl canlanır..
Güneş ışıl ışıl gülümser...
Yağmur cisil çisil yağar...
Şimşekler çakar, gök gürler...

Nevruz da...
Ağaçlar, gonca gonca çiçekler açar.
Her taraf mis, gibi çiçek kokar.
İşte, Anadolu’da böyle yaşanır...
Nevruz ve Bahar.
Dinçer Dayı